MEZAR ODASININ SIRRI
Lal Aylık 41. sayı
Orijinal. 247. sayı
Yazan. S. Marzorati
Çizen. Domennico ve Stefano Di Vitto kardeşler
Kapak. R. Diso
İlk Yayın Tarihi. aralık. 1995
Öykü toplam 96 sayfa
Öykü: Mister No, Japon’ların izini bulmak için New York’ doğru gitmektedir. Belli ki bir önceki hapishane macerasından çıkmış, sınıra ulaşmaya çalışıyor. Otostop yapmış ve memleketlisi olan cenazeci onu arabasına almıştır. Charlie Pickens. Yolları Hermanas köyünde son bulur. Mister No; aç, parasız ve uykusuzdur. Mezarlık da uyur ve mezarlık bekçisi Enrique ona iş verir. Seyahati için biraz para iyi gelecektir, ama dertler de peşinden gelir…
Özellik: Bu öyküde, ne Japon’ları, ne de onların yardakçılarını hiç görmüyoruz. Yaşamayanlar lejyonu sanki hiç olmamış gibi. Aslında bu öykü Mister No külliyatı içinde biraz güme gitmiş bir öykü. Yazar Marzorati, 247-328 sayıları arasında ki 30 öyküyü yazmış bir A Takımı elemanıdır. Çizer Di Vitto kardeşler ise sanki çizer değil de bir makinadır. 115. sayı Mister No’dan Son 378. sayıya kadar 84 öykü çizmiştir. Ayrıca; 17 Zagor, 3 Tuzakçı Kerry, 2 de Diabolik çizmiş bir ‘Rüya Takımı’ elemanıdır. Aşağıda anlattığım senaryo numaraları ve muhteşem mumya çizimleriyle gönüllerde daha büyük bir yer kaplaması beklenirdi.
İnsanlar: John Shelby (Mister No), Charlie Pickens, Enrique, Robert Brennan, Sarah Brennan, Dan Halloran.
Mekanlar: Meksika, Coahuila, Hermanas.
Meraklısına: Yazar Stefano Marzorati, bu öyküde Meraklısına bölümü için o kadar çok malzeme vermiş ki okuyunca anlayacaksınız. Daha önce de yazmıştım, bu yazar/çizer tayfasının da işi zor. Önünüzde Mister No gibi marka bir kahraman. Konuşmasını, kıyafetini, tavırlarını, huyunu ve suyunu değiştiremezsiniz. Fark yaratacak ne kaldı? Ancak diğer oyuncular ve durumlarla oynayabilirsin. İşte, Marzorati de tam bunu yapıyor.
Cenaze levazımatçısının ismi, Charlie Pickens (Pickens: Kazan adam, kazıcı, madenci). Arabasının üzerinde de şöyle yazıyor. ‘Charlie Pickens The last of the independents’ (Kazıcı Charlie Bağımsızların Sonuncusu). Neyin bağımsızlığı bu? Cenaze işi, Mafya’nın her zaman ilgisini çekmiştir. Hem para aklamak, hem de cesetlerden kurtulmak için. (Ozark dizisinden hatırlayın). Acaba, Pickens’in örgütsüz katil olmasının esprisi mi bu bağımsızlık? Bağımsız..
10. sayfada Mister No’yu bir heykelin önünde görürüz. Carlos Fernandez’in heykeli. Yazar bize ufak bir numara yapıyor (yada sınıyor bizi, bakalım uyanacak mıyız diye). Öykümüz Meksika’nın Coahuila eyaletinde geçiyor. Hatta köy yolunda Hermanas tabelası var. Bunların hepsi doğru (Marzorati Meksika seyahatine çıkmış daha önce herhalde). Sadece mezarlık ile ilgili bilgi bulamadım. Ama Hermanas’ın şu anki nüfusu 143 imiş. Gelelim Carlos Fernandez’e. Öyle birisi yok ama Emilio Fernandez var, hemde vinyet’tekinin aynısı. Kim bu Emilio Fernandez? Çok acayip bir adam. Kısaca, bir sinema ustası. 42 filmin yönetmeni, 82 filmde oyuncu olarak rol almış, o bölgede doğmuş şahane bir abi (aslında görünce bizim de hatırladığımız, özellikle 1959 yapımı meşhur ‘Panço Villa’nın Askerleri’ filminden). Fernandez, bol ödüllü bir yönetmen. 40’lı ve 50’li yıllarda Meksika sinemasını yükselten temel taşlardan biri. Aşağıya çok Meraklısına link bırakıyorum.
11. sayfada bir Meksika şarkısı var. Terk edip giden bir sevgiliye yazılmış. Bu şarkının likide aşağıda.
Pickens; 53. sayfada soyguncu, arkadaşı olan Dan Halloran’ a ‘Danny Boy’ diye hitap eder. Danny Boy bir İrlandalı şarkısı. Özellikle Amerikalı-İrlandalıların (Diasporanın) Milli marşı gibi bir şey. Cenazelerde de çalınıyor. Ayrılık ve ölüm üzerine duygusal bir şarkı. Hatta; Amerikalılar birazda dalga geçerek, İrlandalılara, ‘Danny Boy’ diyorlar. Buradan Dan’ın İrlandalı olduğunu anlıyoruz. Gerçi Halloran soyadı da İrlandalı çok büyük bir ailenin kullandığı bir soyadı. Danny Boy şarkısını da aşağıya bırakıyorum.
ÇOK MERAKLISINA NOTLAR
Terk edip giden sevgiliye yazılmış bir Meksika şarkısı
Danny Boy bir İrlandalı şarkısı. Özellikle Amerikalı-İrlandalı’ların Milli marşı.
ÇizgiRomantik 