MEFİSTO/CARSON’A TUZAK

Maceraperest Aylık. 101, 102, 103 ve 104. sayılar.
Bonelli Editore. 501, 502, 503 ve 504. sayılar.

Yayın yılı. 2002
Yazan. Claudio Nizzi
Çizen. Claudio Villa
Kapak. Claudio Villa

Öykü: Bu öykü ile kız kardeş Lily yıllar sonra ortaya çıkıyor. Yaşlanmış ama güzelliği yerinde. Yeraltı gayri meşru dünyasından gelen bir adamla evlenmiş. Bir ruh çağırma seansında ağabeyi ile konuşur ve Mefisto’yu geri getirmeye karar verirler. Mefisto; ondan Loa ile ilişkiye geçmesini ister. Loa, Tampa’da yaşamaktadır. Mefisto’yu bir takım büyülerle dünyamıza geri getirirler. Mefisto intikamını almayı yeniden deneyebilecektir. Tuzak kurmak için Arizona’ya gelirler ve Mefisto ‘Doktor Parker’ kılığına girer. Tuzak kurarak önce Carson’u, sonra da Kit Willer’i esir alır. Fakat Tex ve Tiger kendini korumakta başarılıdır. Mefisto yine gücünün sınırlarını zorlayacak…

Özellik: Bu öyküde çok fazla özellik var. Hatta nereden başlamalı diye düşünmeden edemiyor insan?
—Bir önceki macera olan Mefisto’nun Gölgesi 1982 yılında yayınlandı. Yani 20 yıl geçti.
—Bu öykünün çalışması ve yayınlanması 7 yıl sürdü.
–G.L. Bonelli ve Galleppini ikilisinden sonra, ilk defa farklı yazar ve çizer tarafından hazırlandı. Claudio Nizzi ve Claudio Villa.
—Tex maceraları uzun süredir kitabın son sayfasında bitiyordu (112 sayfa ve katları). Bu defa 3 kitap + 37 sayfa = 373 sayfada bitiyor. Çünkü, Nizzi ve Villa ikilisi macerayı 3 tam kitaba sığdıramadı.
—Mefisto’nun kız kardeşi Lily; 1948 çizimi Casus Mefisto öyküsünden beri (hatta daha önceki zamanda geçen Pinkerton Lady öyküsünden beri) ilk defa ve yaşlanmış olarak sahneye çıkıyor.
–Yama‘nın; bir önceki öykü olan Mefisto’nun Gölgesi macerasından sonra, annesiyle birlikte illüzyon gösterilerine geri döndüğünü öğreniyoruz. Ama özellikler bu kadar değil.

—Ve kesinlikle; Ülkemizde bu öyküye kadar yayınlanmış, en iyi Mefisto macerası.

Lily Dickart, Mefisto’nun kız kardeşi. 1948 yılında G.L. Bonelli, öyküyü yazarken Steve Dickart‘a gösteri ismi olarak Mefisto ismini uygun görmüş. Mephistopheles, Rönesans dönemi Avrupa edebiyatında Hristiyan mitolojisinin önemli şeytanlarından biridir. Kelimenin menşei Christopher Marlowe’un ‘Dr.Faust’ adlı oyunundan alıntı olan, Goethe‘nin ‘Faust’ adlı oyunu ile özdeşleşmiştir. Yani, Şeytanın, Şeytan denmeyen halidir.

G.L. Bonelli kız kardeşe de buna uygun bir isim vermiş. Lilith, mitolojide ve çeşitli inanç sistemlerinde oldukça ilgi çeken, karmaşık bir figürdür. Özellikle Yahudi mistisizmi, Kabala ve modern zamanlarda popüler kültürde önemli bir yere sahiptir. Hristiyanlıkta Lilith, genellikle şeytani bir figür olarak kabul edilir. Lilith ile ilk olarak Gılgamış Destanı’nda karşılaşırız. Burada gecelere ve yeraltının karanlıklarına hükmeden kötü bir dişi varlık olarak tasvir edilir. Yani, bildiğiniz dişi Şeytan.

Okuyucular, üç ayrı Lily öyküsünde, üç ayrı çizerin desenleriyle tanıdı Lily’yi. Karakterin grafik yaratıcısı Galep 1948’de çizdi bize ilk defa Lily’yi. Yıllar sonra 2002 yılında, 54 yıl sonra Villa bu macerada bizi yaşlanmış Lily ile tanıştırdı. 2019 yılında ise son defa, Roberto De Angelis, bize çok genç Lily’yi sundu.

Mambo Loa; bu öyküden önce 2 kere daha kendisine rastlamıştık. Savanada Dehşet ve Mefisto’nun Oğlu. Loa, önce Mefisto‘nun sonra da Yama‘nın müttefiki idi. Her iki öykünün de çizeri olan Galep, maceralar ilerledikçe Loa‘yı giderek daha vamp bir kadın haline getirmişti. Claudio Villa, ben ustamdan aşağı kalmam diyor vamplıkta. Ama asıl ilgimizi çeken, Loa’nın ten rengi. Galep çizimlerinde, Loa’nın ten rengi müphem. Balonlardan Haiti’li bir zenci olduğunu öğrendik. Ama Villa‘nın çizimlerinde ten rengi çok net.

Maestro Narbas (ya da üstat, usta); Mefisto‘yu Ölüler Aleminden, dünyamıza geri getiren Hint Fakiri Guru. Hindu Guru’lar, inançları gereği kendilerine mütevazi isimler alıyorlar. Narbas, Hintçe’de çaresiz, etkisiz ya da güçsüz anlamına geliyor. Belli ki Nizzi bu ismi özellikle seçmiş.

Lily ve Loa, tekrardan Savanada Dehşet öyküsünün geçtiği şatoya giderler. Bu sefer öyküye güzel bir harita konmuş. Artık iyicene öğreniyoruz Tampa‘nın ve Fort Meyers‘in Florida‘nın neresinde olduğunu.

Dikkatinizi çekmiştir; Mefisto maceralarında, Büyü ve ayna metaforu bol bol kullanılıyor. Ayna metaforu, büyücülük, felsefe ve psikoloji gibi birçok alanda sıklıkla kullanılan, derin anlamlar taşıyan bir kavramdır. Bu metafor, aynanın bir yandan nesnelerin gerçek görüntüsünü yansıtırken, diğer yandan da yansıyanın özünü ve derinliklerini ortaya çıkarabilme özelliğinden yola çıkar. Gizli Dünyaların Kapısı. Ayna, aynı zamanda görünmeyen dünyalara açılan bir kapı olarak kabul edilir. Büyücülükte ayna aracılığıyla ruhlar, atalar veya diğer varlıklarla iletişim kurulduğuna inanılır. Yani, Gizli Dünyaların kapısıdır. Hem Galep, hem de Nizzi de bu metaforu bütün Mefisto maceralarında kullandı.

Claudio Nizzi ve Claudio Villa ustalara gelirsek. Daha önceki yazılarda bahsetmiştik, tekrara düşmemek için kısaca anlatalım. Claudio Nizzi, 1969’dan beri ÇizgiRoman senaryoları yazıyor. Larry Yuma‘nın yaratıcısıdır. Mister No dahil sayamayacağım kadar öykü yazmış. 1983-2021 yılları arasında Toplam 154 adet Tex öyküsü yazmış. Bu 93. Tex öyküsü. G.L. Bonelli sonrası Tex’in başına geçti. Fakat Bonelli tarzından kopamadığı ve tekrarlara düştüğü için tirajı arttıramadı. Başarısız demek doğru olmaz. Senaryo tekniği açısından gerçek bir usta. Ama sektörün yeni okuyucusunu fazla tatmin edemedi.

Claudio Villa ise; 1982’den beri Bonelli grubunda çalışıyor. 10 Tex, 4 Martin ve 2 Dylan Dog resimledi. 1986’da, İtalyan çizgi romanının ikonları haline gelen, iki yeni karakterin kapak görevi verildi. 41. sayıya kadar resmi kapak sanatçısı olduğu Dylan Dog ve Nick Raider (Claudio Nizzi’nin metinleriyle). Ama 1995’te, büyük sanatçı Galep’ten Tex kapaklarını devraldı. Western’in figüratif geleneğinin klasik çizgilerine sadık kalarak, aynı zamanda onları modern şekilde yeniden canlandırabildiği için Tex kapakları Villa‘ya emanet edildi. Ve hala Aylık Tex‘in kapaklarını çizmeye devam ediyor. Ayrıca bu serinin dört kapağı da birbirinden güzel. Tex, 102. sayının kapağında yok. Bu, kahramanın her zaman kapakta, elinde silahla resmedilmesini isteyen Bonelli yayın geleneğinin bir istisnası.

Claudio Villa‘ya kapakların emanet edilmesi tabii ki tesadüf değil. Usta, müthiş bir kalem. İnsan ister istemez düşünüyor, ”acaba kapakları çizmeseydi de, bize şahane maceraları daha çok mu çizseydi?” diye. Dikkatli okur; Villa‘nın çizimlerindeki, siyah/beyaz dengesini, film kahramanı gibi tiplemelerini ve titiz detaylarını kaçırmıyor. Mefisto karakterini sevmeseniz bile, çizimleri için koleksiyonda olması gereken bir öykü.

Claudio Villa ustadan western karakterleri

Tex ile ilgili bilgiler almak için Herkesi Facebook’ta Tex Willer Meraklıları Haberleşme Ağı‘nı takip etmeye bekliyoruz.

https://www.facebook.com/groups/863513165920549?locale=tr_TR