KATLİAM SAATİ

Maxi Tex 15
Çizgi Düşler Maxi Tex 1
Yazan: Antonio Segura
Çizen: Jose Ortiz
Kapak: Claudio Villa
İlk baskı tarihi. Kasım 2011
Sayfa sayısı. 302

Öykü: Bir grup Ranger’e komuta eden Tex’e, çeşitli suçlardan yargılanacak beş kişinin nakline eşlik etme görevi verilir. Sierra Vista’dan, Phoenix’e götürülecektirler. Ancak, yolculuk sırasında konvoy saldırıya uğrar ve Tex, pusudan sağ kurtulan tek kişidir. Mahkumlar, gizemli saldırganlar tarafından serbest bırakılır, ancak kanun adamlarının aramalarını zorlaştırmak için her biri farklı bir yol izleyerek dağılmaya zorlanırlar. Talihsiz yoldaşlarını gömen Tex, adaleti sağlamaya kararlı olarak, kaçan mahkumların peşine düşer. Avı uzun ve amansız olacak!..

Özellik: Senaryosunu Antonio Segura ve çizimlerini Jose Ortiz‘in yaptığı bir öykü. Bu iki ustanın ilk ortak çalışması değil. 5 ortak Maxi Tex hazırlamışlar. Ayrıca 19 adet efsanevi Hombre yapmışlar. Bunların dışında içlerinde yine efsane olan Kraken‘in de olduğu, 93 adet farklı ÇR senaryosu yazmış Segura. Antonio Segura Cervera, 1947 doğumlu ve 1979 yılında ilk ciddi çıkışını yaptı. 1981 yılında, ileride en iyi dostu olacak olan Jose ortiz ile Hombre’ye başladılar. 2012 yılında, 64 yaşındayken, dostu Ortiz’den iki yıl önce hayatını kaybetti. Ve bu öykü Segura’nın yazdığı son öyküdür.

Tex, öyküde, 302 sayfa süren bir kaçırılma olayının arkasında kim var gizemini araştırıyor. Bu tür dedektiflik öykülerine Tex maceralarında az rastlarız. Genellikle suçlu bellidir, Tex takiptedir ve maceralar yaşar. Bu anlamda değişik bir öykü. Peki başarılı bir senaryo mu? Sınırda bir kalitede sanki. çok süper de değil, çok berbat da değil. Ustanın yazdığı efsanevi Vahşi Batı Yollarında (Maceraperest Efsanevi Tex 11/Maxi 2) ve Fosil Avcısı (Maceraperest Efsanevi Tex 4/Maxi 13) senaryoları o kadar kaliteliydi ki, bizi hiç bir şeyi beğenmeyen durumuna getiriyor olabilir. Segura usta, çıtayı o kadar yükselterek girdi ki sahaya, şimdi biz ölçüyü bulamıyoruz. Kısacası; şahane bir, dedektif soslu vestern öyküsü.

Kitap basıldıktan sonra bir takım söylentiler ortaya çıktı. Çizilmiş sayfaların bazılarının senaryo sebebiyle çıkartıldığı hakkında. Hatta bazı sayfaların ise Ortiz‘e benzetilerek yeniden çizildiği hakkında. Bunlar resmi olarak doğrulanmasa da Mauro Boselli bazı şeyler söyledi. ”Sergio, Canzio, Marcheselli ve ben yani yazı işleri ekibi. Gerçekte Tex ve Segura’yı korumaya çalıştık. Ama her şeyi yeniden yazmadık! Bu Segura’nın işi. Kara Puma’nın garip kaderinden, gazetecinin sarhoş muhabbetine kadar bir sürü şeye dokunmadık. Kız kardeş sahnesine gelince şüphede kaldık, ama yine dokunmadık”. Hatta, sıkı bir Tex okuru olan Carlo Monni şunları iddia etti. ”Kesinlikle emin olduğum bir şey var. Hikaye en az 24 sayfa kısaltıldı, bu da tam olarak bu Maxi’nin uzunluğu ile öncekiler arasındaki farktır… Bana göre bazı seyahat sahneleri kısaltılmış ve başka pek bir şey yapılmamış. Geri kalanında büyük tutarsızlıklar fark etmedim”.

Öyküde bazı sorunlar var. İlk akla gelen, Sayfa 107’de Kısa Şafak, Tex uyurken ona mesaj bırakır. Görünüşe göre birisi onu uyandırmadan, Tex’in birkaç santimetre yakınına girmeyi başarmış. Tex bu kadar uykucu olsaydı maceraları bu kadar yıl sürmezdi! Bu, Segura’nın Tex’i yıllardır yazmasına rağmen karakterle alakasız kaldığını gösteriyor. İlk göze çarpanlar şunlar. Rebecca Alemada, 152. sayfada Gene’nin kardeşi olduğunu söyler. Ama 292. sayfada ise kardeşi olmadığını, tutsak olduğunu söyler. Yılların kurnazı Tex’i aldatacak kadar iyi rol yapmış!! Yetmezmiş gibi, 155. sayfada ise, Tex’in evden gitmiş olmasına rağmen, Gene neden böyle bir poz veriyor ki bize?! Birde, 266. sayfada Tex, ölmüş olan Gene’nin de dahil olduğu 3 kişinin atlarını, eyerlerini ve silahlarını ahır sahibine hediye eder. Ama 275’de elinde Gene’nin silahıyla bara girer! Ama asıl dikkat çeken ise, macera boyunca Tex iki defa kızılderililerle ilişkiye girer. Tex maceralarından alıştığımız, Tex’in gururla söylemeyi sevdiği şey olan, Navajo’ların beyaz reisi Gece Kartalı olmasını hiç ağzına almaması. Sanki sıradan bir şerif.

Grafik açıdan bakıldığında, seksen yaşın eşiğindeki İspanyol tasarımcı Ortiz’in yorumu iyi, hikayenin ikinci bölümündeki bazı yanlışlıklar dışında kesinlikle güzel. Figürlerin ana hatları, kalın uçlu Rapido ile çizilmiş. Ortiz, aksiyon sahnelerinde her zaman çok rahat ve siyah beyazın muhteşem dengesini kurabilmesi sayesinde gece sahnelerinde parlıyor. Sonuç olarak, Ortiz için de benzer şeyleri söyleyebiliriz. Hızlı çizilmiş fena olmayan bir öykü.

kapaktan da bahsedelim. Claudio Villa‘dan çok güzel bir kapak daha. Atlar, araba, arazinin meyili, renkler ve Tex. herşey yerli yerinde! Yalnızca teknik değil. Etrafa düşünceli bir havayla bakan Tex, sahneye hoş bir dozda gerilim katıyor! Üstelik tasarım isimle çok iyi uyum sağlıyor.

Arizona‘ya gelince. Arizona, Amerika Birleşik Devletleri’nin güneybatısında bulunan bir eyalettir. 50 eyalet içinde 6. en büyük ve 14. en kalabalık eyalettir. Başkenti ve en büyük şehri Phoenix‘tir. Arizona, Birleşik Devletlere kabul edilen 48. eyalettir ve komşu eyaletlerin içinde, birliğe son katılandır. 1912’de eyalet olmuştur. Güney Arizona, yazları çok sıcak, kışları ise ılıman geçen, çöllerin çoğunlukta olduğu bir bölgedir. Kuzey Arizona’da ise çam, köknar ve ladin ormanları bulunur. Yazın sıcaklıkların ılıman geçtiği ve kış ayları kar yağışının olduğu bir bölgedir. Dünyanın yedi doğa harikasından biri olan ve uluslararası üne sahip Büyük Kanyon Ulusal Parkı’nın yanı sıra çok sayıda ulusal orman, milli park ve ulusal anıt bulunmaktadır. Binlerce yıl boyunca Arizona, birçok eski Kızılderili medeniyetine ev sahipliği yapıyordu. Hohokam, Mogollon ve Anasazi’lere ait Pueblo‘ların, uçurum kenarındaki evlerin, kaya resimlerinin ve diğer tarih öncesi hazinelerin birçoğu sağlam kalmayı başarmış ve her yıl binlerce turistin ilgisini çekmektedir.

Apaçiler. yüzyıllar boyunca güneydeki İspanyol kökenli Meksika’lılarla savaşmışlar, bu savaşlar sırasında da iyice sert, acımasız ve vahşi tabiatlı bir karakter geliştirmişlerdir. Meksika’lılar, Apaçi’leri gördükleri yerde sorgusuz sualsiz öldürüyor, çocuklarını kaçırıp köle olarak kullanıyordu. Buna karşılık da Apaçiler sık sık Meksika’ya yağma baskınları düzenliyordu. Bu, kuzeyden Avrupalıların gelmesi ile değişmeye başladı. 1860 yılından sonra; Siu‘lar, Cheyenne‘ler, Komançi’ler ve Kiowa‘lar gibi büyük Kızılderili ulusları beyazlarla savaşarak topraklarını kaybetmeye başladı. Beyazlar Apaçileri bütün Kızılderililer arasında en vahşi ve en tehlikeli ulus olarak görüyordu.

1876’da Amerikan Ordusu Apaçi’lere savaş açtı. Fakat Geronimo Meksika’ya kaçtı. Beyazlar tarafından korku saçan bir Apaçi olarak tanıtıldı. Yaptığı şeyler abartılı bir biçimde yansıtıldı. Askerler onu yakalayabilmek için çok büyük mücadeleler verdiler. Mücadelenin son 5 ayında 5000 asker ve 500 izci ile takip ederek Geronimo’ya ve kampına ulaştılar. O ve adamları teslim olmaya zorlandılar ve sonunda yakalandılar. Geronimo ve adamları Florida St. Augustine’ye nakledildi. Nakledildikleri yerde çoğu sıtma ve tüberkülozdan öldü. Geronimo büyük bir aşkla sevdiği topraklarını bir daha göremedi.

Diğer Amerika Kızılderililerinden oldukça farklı olan Na-Dene dilleri ailesinden bir dil konuşan Apaçiler, Sibirya kökenlidir. Güney Atabask dilini kullanırlar (ABD’nin orta güneyi ve Meksika sınırı). Güney Atabask dili grubuna ait tüm kızılderililere (Navajo’lar hariç), Apaçi adı verilmektedir.

İnsanlar: Şerif Parker, Kara Puma, Paul Larue, Albert Dekker, Dick Kremer, Juan Alameda, Rebecca Almeda, Sierra Norton, Bertha, Samuel Clower, Ayı Pençesi, Buck, Clive, Gene, James Gilbert, Jack Jones, Avukat Nolan, Cisco, Şerif Jim Sargent, George Hewison.
Mekanlar: Arizona, Sierra Vista, Phoenix, Sedona, San Carlos, Safford.