RA’NIN İNTİKAMI

2.öykü
Lal Km 1. cilt/2-3.sayı
Senaryo: A. Castelli
Çizimler: G. Alessandrini
Kapak: G. Alessandrini
İlk yayın tarihi. Mayıs 1982

Tay İlk Seri
Tay İlk 2/Ra’nın İntikamı-3.sayfadan başlar-(96 s).
Tay İlk 3/Ra’nın İntikamı-3.sayfadan başlar-34. s. biter (32 s).
toplam 128 sayfa.

Tay Büyük Albüm Serisi
Tay Büyük 2/Ra’nın İntikamı-3.sayfadan başlar 129 biter (127 s).
Toplam 127 sayfa.

Gizemli bir şekilde kaybolan arkeolog Howard’ın ayak izlerini takip eden Martin, Orta Amerika’da, Belize ormanında gizlenmiş hiyeroglif yazılı bir taş stel bulur. Ya eski Mısırlılar Amerika’ya Kolomb’tan önce gittiyse?

Martin en son kitabını basına tanıtıyor: En ünlü arkeolojik gizemlerin kapsamlı bir incelemesi olan “Bilinmeyenler Atlası“.

Castelli, ikinci macerada Allan Quatermain‘in ilk maceralarından birinin öyküsünü eğip-büker ve genişletir. Beverly aslında dizide yardımcı rolde olmalıydı ancak Diana, onu tamamen siler ve tüm dizide bundan sonraki rolünü sağlamlaştırır.

En önemli gönderme, şüphesiz, çizgi romanların bir başka baş karakteri olan Jerry Drake’in (Jerome diye anılmaktadır) diğer adıyla Mister No‘nun ortaya çıkmasıdır. Daha sonra bazı sayılarda bu iki kahramanın yolu yine kesişecek. Yaşlanmış, göbekli ama hâlâ iş başında. Küçük bir havayolu şirketinin sahibi. Beş parasızken, işini büyütmek için parayı nereden bulduğunu kim bilebilir? 

Sayfa 51’de, Belmopan’daki pansiyonun sahibi, yine Castelli. 70’li sayfalarda görünen Yucatan Indios’ları Bask dilinde konuşuyor. Cümleler bir turist kitapçığından alınmış. Örneğin, 80. sayfada mağaraya girmek için seçilen iki yerli aşağı yukarı şöyle derler: “Kızarmış yumurtayı severim!” ve “Saçımı kesmek istiyorum!”. Neden?.!  Orloff  ilk kez bu kadar uzun, yalnızca 96. sayfada görünüyor. Daha önce bir esrar perdesinin arkasındaydı.

Mystere ve Orloff’un ruhani  hocası Kut Humi‘nin ilk denemeleri. Castelli ezoterik yazar Helena Blavatsky tarafından 19. yüzyılda ortaya atılan bilgiden faydalanıyor. Ama tabii ki kendi yorumuyla. Kut Humi’nin karekteri tam olarak ‘Kehanet’ ve ‘Agarthi’ (Lal-Klasik Maceralar cilt 17, yani 66 ve 67. sayılar) öykülerinde oturacak.

Yeni baskılarda; bazen küçük tutarsızlıkları düzeltmek için, bazen karakteri daha da oturtmak için (yani güncellemek) değişiklikler devam ediyor. Bu kitabın ilk baskısı ile sonraki baskılarında Kut Humi’nin tipi farklı. Işın tabancasının tarihi de değişiyor. 15.000 yıldan 10.000 yıla düşüyor.

32. sayfanın son karesinde Martin; Edgar Pierre Jacobs’un tiplemesi olan Blake ve Mortimer’in ‘Büyük Piramid’in Gizemi’ macerasına gönderme yapıyor. Finalde, can düşmanları Olrik, Mısır çölünde perişan ve aklını oynatmış bir şekilde dolaşır.

Bir de daha sonra (Lal – Klasik Maceralar 5. ciltde, 17. ve 18. sayılar) okuyacağımız sayıya ait tüyolar veriyor. O sayıda Java ile tanışma ve Java’nın ABD’ye gelişi anlatılır.

Orloff: “Eminim, dostum hakkımda kötü şeyler söylemiştir. Hiçbir şeyin beni yıldıramadığını, zenginlik ve iktidarın benim tek tutkum olduğunu, insan yaşamının benim için hiçbir değerinin olmadığını… Hepsi gerçek ama olumlu yönlerim de var. Örneğin ondan çok daha iyi bir arkeoloğum… O budalaca ahlaki değerlerin olmasaydı kim bilir birlikte ne kadar çok iş yapardık Martin.”

Alttaki yazı orijinal İtalyanca ve bazı Tay serilerinde basılmış olan yazıdır.

KRISTOF KOLOMB ÖNCESİ AMERİKA

300 yıl önce Cape Cod’da (Boston’un güneyinde, akrep biçiminde uzanan bir burun. Eskiden burada balıkçılıkla uğraşan küçük bir İngiliz kolonisi vardı). Oturan bir adam, aniden Fenike dili üzerinde çalışmaya karar verdi. Bu işle o kadar ilgilendi ki, o güne dek hiç görülmemiş. fakat daha sonraki yüzyıllarda arkeologlar tarafından bulunacak, bazı yazı karakterlerini ortaya çıkardı. Sabırlı bir araştırma sonucu Fenike ülkesi’nin özelliğini taşıyan bir taş buldu (bu adam aynı zamanda jeologdu) ve bu taşın üzerine, o zamanlar kimsenin bilmediği ka- rakterleri de kullanarak, Fenike Alfabesi ile bir yazı kazıdı.

Bu adam balıkçı, jeolog, gezgin, dil bilimci olmasının yanı sıra, aynı zamanda derin bir tarih bilgisine de sahipti. Netekim yazdığı taşı, M.Ö. 5. yüzyılda yaşamış ve Afrika Kitası’nın etrafını dolaşmış ünlü Amiral Annone olarak imzaladı. Sonra jeolog, gezgin, dilbilimci, tarihç ve balıkçı olan bu adam imzaladığı taşı birileri bulsun diye ortalıkta bıraktı. Butün istediği, bu sahte taşla Amerika’ya Kolomb’dan önce Fenikeliler’in gelmiş oldukları izlenimini yaratarak bilim adamları ile eğlenmekti (!).

İşte günümüzde bazı arkeologlarn Amerika’da bulunan, açıklanması olanaksız bir taş hakkındaki görüşleri aşağı yukarı böyle… Acaba gerçek bu muydu? Harvard Universitesi profesörlerinden Barry Feel’e göre üç yüzyıl önce bulunan ”Bourne Taşı” (söz konusu yazıtın adı buydu) sahte değildir ve gerçekten Amiral Annone’nin Kolomb’dan önce Amerika’ya ayak bastığının bir kanıtıdır.

Mitolojik inançlar bilindiği gibi son derece katıdırlar. Bu inanısların en köklülerinden biri de, Kristof Kolomb’un 30.000 yıl önceki Asyalı kavimlerinden sonra, yeni dünyaya ayak basan ilk eski dünyalı olduğudur. Neden Kolomb’dan önce kimse okyanusu aşmış olmasın? Tarihçiler, insanoğlunun ancak o zaman okyanusu aşacak güçte tekneler yapmayı başarabildiğini savunuyorlar. Oysa geçtiğimiz yıllarda, bazı iddialar, yarışlar ya da bilimsel araştırmalar gibi çeşitli nedenlerle en az iki sal, birkaç yelkenli kayık, lastik bot, papirus tekne, hatta suda yüzen bir cip bile okyanusu aşmayı başarmışlardır.

Amerika gerçekten en çok ‘keşfedilen” kita olma rekorunun tek sahibidir. Çeşitli kaynakların anlattıklarına göre, Fenikeliler, Mısırlılar, İrlandalıar, Vikingler, Galliler, hatta Pasifik kıyı arından yola çıkan Çinliler ve Japonlar dahi bu kıtaya ayak basmışlardır.

Bu keşifler ne zaman olmuştur? Güney Amerika’da, Ekvador kıyılarında, MO 3000 yıllarına ait, desenleri ve stili o devrin Japon sanatının damgasını taşiyan vazo kırıkları bulunmuştur. Belki bu kalıntıları bırakanlar, kuvvetli bir fırtınaya yakalanarak tekneleriyle okyanusta 8.000 mil sürüklenen balıkçılardır. Pekin Üniversitesi’nden bir profesör, 5 budist rahibin MS 459 yılında Pasifik’i geçerek Meksika kıyılarına çıktıklarını iddia etmektedir.

Bu olay, rahiplerin birinin adını taşiyan Hoei-Shin efsanesinde de anlatılmaktadır. Ama elde daha eski bilgiler de vardır. Arizona’da yaşayan Hopi kızılderilileri, Amerika’ya göç eden ilk insanlar olduklarını ve atalarının buraya adadan adaya gemiler ile geçerek geldiklerini iddia ederler.

En eski Çin klasiği “Sahan Hai King” (MS 2250)de aynen Büyük Kanyon’a benzer bir yer anlatılır.

Bu maceramızda da değindiğimiz gibi, (MÖ 2500) yıllarında Mısırlıların Amerika’ya gelmiş olmaları tamamen bir hayal ürünü değildir. Efsaneye göre bu yolculuk, 5. hanedandan Firavun Sahure tarafından tertiplenmiş ve bu iş için o zamanki Akdeniz’in en usta denizcileri olan Kenan ırkından yararlanılmıştır.

Esrarengiz Maya Uygarlığı’nın doğuşu da belki bu göçlerle açıklanabilir. Bazı bilim adamları bu uygarlığın doğuş tarihi olarak İsa’dan sonraki ilk yüzyılları gösterirken, bazıları da MÖ 8494 yılında karar kılmaktadırlar. Bu tarih, yine bazıları tarafından, bilinmeyen eski bir uygarlığın kozmik bir felaket sonucu yok olduğu yıldır ve “sıfır yılı” olarak kabul edilir. Bu kayıp uygarlık, ileriki maceralarımızda sözünü edeceğimiz Atlantis’dir.

MARTİN’İN ÇOK MERAKLISINA

Madam Blavatsky – “Aristokrat Alman asıllı bir aileden Albay Peter Hahn’ın kızıydı.Öte alemlere temas göstergeleri…” -( Felsefe Taşı, Levent Öztürk) (Link)

Kut Humi (orjinal dili İtalyanca) – “Kut Humi, gezegenimizdeki İnsanlığın evrimini denetleyen Spiritüel Hiyerarşinin bir üyesi olarak kabul edilir . İsa ile yakın işbirliği içinde çalışacak…” – (Vikipedi) (Link)

Edgar Pierre Jacobs (orjinal dil İngilizce) – “Jacobs, çizgi romanların en kötü şöhretli mükemmeliyetçilerinden biri olarak tarihe geçti. Her hikaye sonsuz bir hazırlık sürecinden geçti…” – ( Lambiek Comiclopedia, Kjell Knudde) (orjinal dil İngilizce)(Link)

Blake ve Mortimer : Polisiye/Casusluk  ve Bilimkurgunun Muhteşem Birlikteliği – “Maceraların ana kahramanları, önde gelen bir İngiliz bilim adamı olan Philip Mortimer ve arkadaşı MI5 de çalışan Yüzbaşı Francis Blake’tir…” – (221B, Batuhan Cantürk) (Link)